نقّاشِ سرشناسِ ایرانی بود. استادِ دانشگاه در رشته هنر بود. کارگردان و
نویسنده و منتقد ادبی هم بود. از پیشگامان نقّاشی معاصر ایران بود. خدا این همه
زیبائی را یکجا به او بخشیده بود و من در شگفتم از مادراندش ( نامادری) او او را
زشت می پنداشت.
ایران درّودی هفتم آبان سال 1400، پس از 85 سال زندگی پربار، دار فانی را وداع
گفت. چقدر متاسفم که این هنرمند عزیز را دیر شناختم. به قول کریمی مراغه ای
که می گوید:
ساغلیغیمدا منی یاد ائت اخوی
من اؤلندن سورا جیرما یخه وی